Ευάγγελος Παπανούτσος: Ο δάσκαλος γίνεται παιδί με τα νέα παιδιά...

Ο αείμνηστος Δάσκαλος  Ευάγγελος  Παπανούτσος  είχε δώσει στο βιβλίο του "Δρόμοι ζωής "την ουσία του δασκάλου..
"Δάσκαλος δεν είναι αυτός που μαθαίνει στα παιδιά μας τα σχολικά γράμματα, μουσική ξιφασκία, καλούς τρόπους.. Αυτά τα μαθήματα είναι εξωτερικά, μένουν στην επιφάνεια σαν τα ρούχα που φορούμε. Δεν εισχωρούν παράμεσα στην ψυχή μας, δεν μας πλάθουν, δεν διαμορφώνουν αυτό που λέμε προσωπικότητα: Πνεύμα, ήθος, χαρακτήρα. Εκτός αν εκείνοι που τα προσφέρουν δεν περιορίζονται στην απλή μετάδοση γνώσεων αλλά τα χρησιμοποιούν ως μέσα να για να πετύχουν το στόχο της διαμόρφωσης της προσωπικότητας."

Δάσκαλος για τον Παπανούτσο είναι :"..αυτός που παραμένοντας ενήλικος μπορεί να γίνεται παιδί  και κάθε χρόνο με τα νέα παιδιά που έρχονται στα χέρια του να γίνεται παιδί. Τούτο μπορούμε να το διατυπώσουμε και αλλιώς. Ο αληθινός δάσκαλος ενηλικιώνεται παραμένοντας παιδί στην ψυχή, άνθρωπος δηλαδή εύπλαστος, δροσερός, αγνός. Αδύνατο να φανταστεί κανείς πόσο δύσκολο, σχεδόν υπεράνθρωπο είναι  αυτό που του ζητούμε, να συνθλίψει μέσα του το χρόνο, να γερνάει φυσιολογικά και όμως να μένει νέος στην ψυχή για να μπορέσει να έχει πρόσβαση στα αισθήματα, στις σκέψεις, στις επιθυμίες του νέου ανθρώπου που θα διαπαιδαγωγήσει, να τον καταλαβαίνει, να χαίρεται, να διασκεδάζει μαζί του, να σκέπτεται τις σκέψεις του, να επιθυμεί τις επιθυμίες του, να πονάει τον πόνο του..."

Οι έξι καλύτεροι γιατροί στον κόσμο... Steve Jobs

Ο Steve Jobs (ιδρυτής της Αpple) λίγο πριν πεθάνει στα 56 του από καρκίνο στο πάγκρεας είπε στο κρεβάτι του νοσοκομείου:

Έφτασα στη κορυφή του επιχειρηματικού κόσμου. Στους άλλους η ζωή μου είναι η επιτομή της επιτυχίας. Αλλά εκτός της δουλειάς, έχω μια μικρή χαρά. 

Στην ουσία, ο πλούτος είναι απλά ένα κομμάτι της ζωής μου. 

Αυτή τη στιγμή ξαπλωμένος άρρωστος σε ένα κρεβάτι όταν αναπολώ τη ζωή μου και συνειδητοποιώ πως η φήμη, η αναγνώριση και ο πλούτος που για τόσα χρόνια περηφανευόμουν έχουν ξεθωριάσει και δεν έχουν κάποια αξία μπροστά στον επερχόμενο θάνατο. 

Μπορείς να προσλάβεις κάποιον να σου οδηγεί το αμάξι ή να σου κάνει λεφτά, αλλά δεν μπορείς να προσλάβεις κάποιον να υποστεί την αρρώστια για εσένα. 

Τα υλικά αγαθά μπορούν να βρεθούν.Αλλά υπάρχει κάτι που αν χαθεί, δεν μπορείς να το βρεις ξανά. "Η ΖΩΗ".

Τι πραγματικά σημαίνει φιλοσοφία

Η φιλοσοφία ταράσσει τα ύδατα 

Οι απόψεις και γνώμες, που, κατόπιν έρευνας, ταράζουν τα νερά της κατεστημένης πληροφόρησης, σίγουρα θα βρουν στην διαδρομή παράλογους πολέμιους. Ο δρόμος της πραγματικής γνώσης δεν είναι καθόλου εύκολος. Δεν χρειάζεται, όμως, να συμφωνήσουν όλοι μαζί σας, κάτι που ούτως ή άλλως είναι απίθανο. Καμιά φορά μάλιστα στους δέκα ακούει μόνο ο ένας.
Ωστόσο, η προσωπική επιτυχία του καθενός, βασίζεται στο γεγονός, ότι ανοίγει συζητήσεις, προκειμένου να υπάρξει περαιτέρω έρευνα σε οποιονδήποτε τομέα. Τεχνολογία, θετικές επιστήμες, ιατρική, πολιτική, ιστορία είναι μερικοί από τους τομείς, που, όταν το «κυνήγι» πληροφοριών γίνεται με μυαλό και μάτια ανοιχτά, υπάγονται στην μεγάλη κατηγορία της φιλοσοφίας.

Φιλοσοφία είναι η Αγάπη που νοιώθει η Ψυχή για τη Σοφία.

Όταν στο μεσουράνημα του Ελληνικού Πολιτισμού χρησιμοποιούνταν ο όρος “Φιλοσοφία”, αυτός δεν είχε καμιά σχέση με την διανόηση “νεκρών γραμμάτων”. 

Η Φιλοσοφία ήταν ένας δρόμος ενεργητικός, ένας ουσιαστικός τρόπος ζωής, μια δυναμική στάση απέναντι στα πράγματα, που οδηγούσε τον άνθρωπο στο Ιερό Κέντρο του Κόσμου, κι από κει ακόμη πιο μακριά, στο υψηλότερο Κέντρο του Εαυτού του ! 

Ήταν η Αγάπη που νοιώθει η Ψυχή για τη Σοφία, 

που δεν είναι η εκλογικευμένη και ταξινομημένη γνώση, ή όχι μόνο αυτό, αλλά είναι η ολιστική γνώση, η γνώση που ενώνει τα σπασμένα κομμάτια του καθρέφτη, η γνώση που δίνει στον άνθρωπο την άκρη του νήματος, την άκρη του Μίτου της Αριάδνης, για να βγει από το Λαβύρινθο της πολλαπλότητας του κόσμου και να κατακτήσει συνειδητά την ενοποιημένη αντίληψη του Θεού, που βρίσκεται μέσα σε όλα, και που τα εμπεριέχει όλα.

Η δύναμη της προσοχής (Πρακτική Υπενθύμιση)

Κάθε στιγμή στη ζωή μας έχουμε δύο επιλογές.

Να ζούμε αληθινά ή να νομίζουμε πως ζούμε.

Ζούμε αληθινά, όταν βιώνουμε συνειδητά το παρόν και όλη η δράση μας συνοδεύεται από τη διαρκή ενθύμηση του εαυτού μας. Ζούμε φαινομενικά, όταν μας παρασύρει η αδιάκοπη δίνη των σκέψεων, ταυτιζόμαστε με το σώμα, τις διαθέσεις μας, τα γεγονότα και η δράση μας μετατρέπεται σε μηχανική και ανελεύθερη αντίδραση.

Κάθε στιγμή, μπορούμε να αναρωτηθούμε «πού δίνω την προσοχή μου;». Στην ουσία μου, την αδιάλειπτα παρούσα πηγή της ύπαρξής μου, ή σε όλα τα υπόλοιπα που έρχονται και παρέρχονται;  Ο Μάνουελ Σοχ λέει ότι «η ελευθερία υπάρχει όταν παύουμε να παρατηρούμε το έξω και αυτή την επιλογή πρέπει να την κάνουμε κάθε δευτερόλεπτο... Η τέχνη της παρατήρησης είναι να κοιτάζεις έξω, ενώ ταυτόχρονα να παρατηρείς διαρκώς τον εαυτό σου».

Αν η ζωή μου είναι ένας κύκλος και η ουσία μου το κέντρο του, συνήθως κινούμαι κάπου γύρω στην περιφέρεια, σε σκέψεις που είτε αφορούν το παρελθόν είτε το μέλλον, είτε ερμηνεύουν κι αναλύουν την εκάστοτε παρούσα κατάσταση. Έτσι η προσοχή μου προσκολλάται σε διάφορα σημεία της περιφέρειας κι εγώ απομακρύνομαι από το κέντρο μου.

Όταν τελειώσει η μέρα σου...

   Όταν τελειώσει η μέρα σου, τελείωσε κι εσύ μαζί της.

Ποτέ μην κρατάς τα φορτία της για να τα κουβαλήσεις

και την επόμενη μέρα.

Έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες,

κι αν σου ξέφυγαν και κάποιες γκάφες ή λάθη, ξέχνα τα.

Ζήσε αυτή τη μέρα και κάθε μέρα, σαν να πρόκειται 

να τελειώσουν όλα, το ηλιοβασίλεμα,

και όταν το κεφάλι σου ακουμπήσει στο μαξιλάρι,

ξεκουράσου ξέροντας ότι έκανες ότι καλύτερο μπορούσες!

Og. Mondino

 

Αναρτήθηκε από  Afroditi Argyropoulou  

Αυτοεκτίμηση και Αυτογνωσία

Αυτοεκτίμηση και Αυτογνωσία, η απάντηση στους δύσκολους καιρούς

Ο κόσμος αλλάζει. Η ζωή όλων φαίνεται να αλλάζει. Οι ρυθμοί ζωής αυξάνονται. Οι απαιτήσεις φαίνεται να αυξάνονται…. κι εμείς μένουμε μετέωροι μπροστά σ’αυτήν τη μεγάλη αλλαγή, η οποία μας καθιστά ιδιαίτερα απαιτητικούς με τους εαυτούς μας, και ίσως, αρκετές φορές άδικους. Είμαστε αδιαμφισβήτητα αντιμέτωποι με μια κατάσταση η οποία μας προκαλεί έντονο φόβο και ανασφάλεια για το μέλλον.

Το ερώτημα όμως είναι: Είναι βοηθητικό να αφηνόμαστε σ’αυτήν την κατάσταση ή εκτός από απαιτήσεις απέναντι στον εαυτό μας οφείλουμε να έχουμε κάποιες ευθύνες και υποχρεώσεις;

Απάντηση: Αυτοεκτίμηση και Αυτογνωσία.

Η αρχή «Μη Βία».

"Αγαπώ, εκτιμώ και σέβομαι τον εαυτό μου και τους γύρω μου, καθώς επίσης και το περιβάλλον στο οποίο ζω. Δεν προκαλώ βλάβη σε μένα και σε ό,τι υπάρχει γύρω μου".

Ας μάθουμε να εφαρμόζουμε στην καθημερινότητα μας την αρχή «μη βία».

Όταν λέμε «βία» δεν εννοούμε μόνο την σωματική βία, αλλά και την λεκτική βία και την συναισθηματική βία, καθώς επίσης και τις σκέψεις μας να βλάψουμε κάποιον ή κάτι στη Δημιουργία, ακόμη και αν δεν τις εκφράσουμε ποτέ με λόγια ή πράξεις.

Όσο πιο συχνά εφαρμόζουμε την αρχή αυτή, συνειδητά, τόσο πιο πολύ είμαστε σε αγάπη και αρμονία με τον εαυτό μας και το περιβάλλον μας. 

Η γυναίκα και η αγάπη

Αγαπά η γυναίκα και η αγάπη της δυναμώνει όχι μόνο τους άλλους, αλλά και την ίδια. Οι δυσκολίες της μειώνονται και παύει να σκέπτεται παθητικά για τον εαυτό της και να λέει: «Είμαι γυναίκα, αδύναμη, δεν μπορώ». Λέει μόνο αυτό που τη διδάσκει η καρδιά της, η κρυμμένη γνώση της φύσης της: «Είμαι γυναίκα, πολλά μπορώ να κάνω, γιατί γυναίκα σημαίνει αγάπη και η αγάπη κάνει θαύματα». 

Το θαύμα της ζωής αναγεννά η γυναίκα, το παιδί, το φυσικό απόγονο του άντρα της, αλλά και τον πνευματικό απόγονο, την αγάπη που έσπειρε ο Θεός στην καρδιά της. 

Σαν λουλούδι αναπτύσσεται η αγάπη, λουλούδι που μεγαλώνει κι αποκτά πολλά πέταλα. Κι όσο πιο πολύ μεγαλώνει, τόσο περισσότερο απλώνεται και καλύπτει τη γη, και τότε όλο και πιο πολύ το αγκαλιάζει και το θερμαίνει ο ήλιος. 

Μέσα στο άρωμα της θερμής γυναικείας αγάπης γεννιέται ο γιος, η κόρη και ο άντρας της, μέσα σ’ αυτό βρίσκουν όλοι τη γαλήνη κι από αυτό παίρνουν τη δύναμη για να γίνουν και οι ίδιοι δυνατοί, να μάθουν ν' αγαπούν τη γυναίκα που τους αγάπησε κι ολόκληρη τη ζωή.