Το Εγωικό μυαλό ή αλλιώς ο εαυτούλη μας.

.

 

Το μυαλό είναι ένα θαυμάσιο εργαλείο στη ζωή μας, αλλά έχει και μια σκοτεινή πλευρά η οποία συνήθως μας διαφεύγει.

Υπάρχει μια πτυχή του νου που δεν είναι χρήσιμη αλλά προσποιείται ότι είναι χρήσιμη, το μέρος αυτό του νου ονομάζεται Εγωικό μυαλό.

Αυτή την φωνή έχουμε την τάση να την παίρνουμε στα σοβαρά, την πιστεύουμε, συμφωνούμε με αυτή, και δεν την αμφισβητούμε!

Την πιστεύουμε γιατί έχουμε προγραμματιστεί έτσι.

Τις περισσότερες φορές αυτή η φωνή μοιάζει να είναι δικές μας σκέψεις, δική μας φωνή, τόσο πολύ δε, που χρησιμοποιούμε εκφράσεις όπως: π.χ. , «Μου αρέσει να κάνω αυτό!», «Δεν μπορώ να περιμένω μέχρι αύριο», «Αναρωτιέμαι τι θα συμβεί» κλπ. κλπ.

Σε άλλες περιπτώσεις, αυτή η φωνή ακούγεται σαν τη φωνή ενός γονέα ή άλλου σημαντικού πρόσωπου ή ενός φίλου και μας λέει:  π.χ. «Θα πρέπει να προσπαθήσεις περισσότερο» ή «Μην ξεχάσεις να πάρεις τις βιταμίνες σου» ή «Γιατί δεν το κάνεις; Δεν θα σου άρεσε να το δοκιμάσεις;». Μπορεί ακόμη και να εκφράζεται και άσχημα ή ακόμη και με κακία και να λέει: π.χ. «Ποτέ δεν κάνεις τίποτα σωστά». «Είσαι ανάξιος». «Καλύτερα να τα παρατήσεις» κλπ. κλπ.

Όχι μόνο πιστεύουμε σε αυτές τις σκέψεις, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι πιστεύουμε ότι είναι "δικές μας" τόσο πολύ που ταυτιζόμαστε μαζί τους - νιώθουμε ότι αντικατοπτρίζουν αυτό που είμαστε.

Δεν συνηθίζουμε να αμφισβητούμε τις δικές μας σκέψεις , ενώ εύκολα αμφισβητούμε τις σκέψεις των άλλων, ειδικά αν αυτές είναι διαφορετικές από τις δικές μας.

Αλλά αν κάνουμε μία Παύση, αν σταματήσουμε για μια στιγμή  και παρατηρήσουμε τι λέει αυτή η εσωτερική φωνή, τότε ανακαλύπτουμε πολλές αντιφατικές συμβουλές, παραπληροφόρηση, προκαταλήψεις, άπειρες απόψεις, επικρίσεις και άλλα διάφορα τέτοια και αρκετή αρνητικότητα. Η φωνή αυτή, στην πραγματικότητα, είναι η αιτία της ανθρώπινης δυστυχίας.

Αυτή η εσωτερική φωνή είναι συχνά αγενής, υποτιμητική, γεμάτη φόβο, σύγχυση και αμφισβήτηση, επικριτική, διαμαρτύρεται συνεχώς και βέβαια δεν είναι καθόλου χρήσιμη, αντίθετα μάλιστα μας περιπλανά και χάνουμε την επαφή μας με την πραγματικότητα.

Όλες αυτές οι σκέψεις που εγείρονται στο μυαλό μας, προκαλούν κάθε αρνητικό συναίσθημα που βιώνουμε: φόβο, ενοχή, θυμό, ζήλια, ντροπή, θλίψη, αγανάκτηση, φθόνο, απελπισία, αναξιότητα και κατάθλιψη. Χωρίς αυτές τις σκέψεις, θα ήμασταν σε ειρήνη με τον εαυτό μας και σε αρμονία με τους άλλους.

Το αστείο είναι ότι:

Ενώ μπορούμε και βλέπουμε την αλήθεια για το Εγωικό μυαλό μας, 

αυτό εξακολουθεί να μας μαγεύει, ακόμη και να μας γοητεύει!

Ο προγραμματισμός μας, για να δίνουμε την προσοχή μας σε αυτή την πτυχή του νου και να την πιστεύουμε, είναι πολύ ισχυρός.

Έτσι δεν  αρκεί να δούμε την αλήθεια γι αυτό, αλλά είναι απαραίτητη πρακτική εξάσκηση, όπως η παρατήρηση, ο διαλογισμός, να μη δίνουμε την προσοχή μας σε αυτή την ακατάπαυστη εσωτερική φωνή πριν μάθουμε να κρατάμε αρκετή απόσταση από αυτή.

Μια χρήσιμη πρακτική:

Νοιώθοντας το σώμα και μένοντας ήσυχοι, μπορούμε να παρατηρούμε τη φυσική ροή των σκέψεων στο Νου, χωρίς σχόλια και χωρίς ταύτιση, μένοντας  αποσπασμένοι. Αυτό φέρνει μια κατάσταση εσωτερικής γαλήνης, βαθιάς ηρεμίας και ησυχία στο Νου.

Με καθημερινή εξάσκηση η πρακτική αυτή μπορεί να γίνει μια νέα μας – χρήσιμη – συνήθεια που θα μας βοηθήσει, με τον καιρό, να μένουμε αποταυτισμένοι από το εγωικό μας μυαλό. 

Ροή Ζωής

Από το σεμινάριο: «Η Δύναμη του Νου»

Αναρτήθηκε από  Afroditi Argyropoulou