Η Elisabeth Kübler-Ross ηταν Ελβετίδα ψυχίατρος και μία από τις πρώτες προσωπικότητες που μελέτησαν το θάνατο και την πορεία προς αυτόν. Η οπτική της για το τελικό αυτό στάδιο ανάπτυξης του ανθρώπου αναμφίβολλα μπορεί να χαρακτηριστεί ανώτερη. Τα ακόλουθα αποφθέγματα μαρτυρούν την οπτική της για την αγάπη, το θάνατο μα προπαντός για το πως να γευτεί, να νιώσει και να ζήσει κάποιος τη ζωή του.
Οι αλήθειες της Elisabeth Kübler-Ross
1. Οι ασθενείς, μου δίδαξαν όχι πώς να πεθάνω, αλλά πώς να ζήσω.
2. Οι πιο όμορφοι άνθρωποι που έχουμε γνωρίσει είναι αυτοί που γνωρίσαν την ήττα, τον πόνο, την πάλη, την απώλεια, και βρήκανε τον δρόμο τους πέρα από αυτά τα βάθη. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μία εκτίμηση, μία ευαισθησία, και μία κατανόηση της ζωής, που τους γεμίζει με συμπόνια, ευγένεια, και μία βαθιά αγάπη. Οι όμορφοι άνθρωποι δεν συμβαίνουν έτσι απλά...
3. Οι άνθρωποι είναι σαν τα παράθυρα βιτρώ. Γυαλίζουν και αστράφτουν όσο ο ήλιος φέγγει απ’ έξω, αλλά όταν πέσει το σκοτάδι, η πραγματική τους ομορφιά αποκαλύπτεται μόνο από ένα εσωτερικό φως.
4. Το ύστατο μάθημα που έχουμε όλοι μας να μάθουμε είναι η ανιδιοτελής αγάπη, η οποία περιλαμβάνει όχι μόνο του άλλους, αλλά και τους εαυτούς μας επίσης.
5. Μόνο όταν γνωρίζουμε και καταλαβαίνουμε ότι έχουμε περιορισμένο χρόνο στη γη - και ότι δεν έχουμε κανέναν τρόπο να γνωρίζουμε πότε τελειώνει ο χρόνος μας, τότε θα αρχίσουμε να ζούμε κάθε μέρα στο έπακρο, σαν να ήταν η μόνη που είχαμε.
6. Μάθε να έρχεσαι σε επαφή με τη σιωπή μέσα σου και να ξέρεις ότι όλα στη ζωή έχουν σκοπό. Δεν υπάρχουν λάθη, ούτε συμπτώσεις, όλα τα γεγονότα είναι ευλογίες που μας δίνονται για να μάθουμε.
7. Πρέπει να διδάξουμε στην επόμενη γενιά παιδιών από την πρώτη κιόλας μέρα ότι είναι υπεύθυνα για τη ζωή τους. Το μεγαλύτερο δώρο της ανθρωπότητας, αλλά και η μεγαλύτερη κατάρα, είναι ότι έχουμε ελεύθερη βούληση. Μπορούμε να κάνουμε τις επιλογές μας βασισμένες στην αγάπη ή στο φόβο.
8. Για αυτούς που προσπαθούν να τον κατανοήσουν, ο θάνατος είναι μια μεγαλειώδης δύναμη δημιουργίας. Οι πιο υψηλές πνευματικές αξίες της ζωής μπορεί να προέλθουν από τη σκέψη και τη μελέτη του θανάτου.
Η αγάπη είναι πραγματικά το μόνο πράγμα που μπορούμε να έχουμε, να διατηρήσουμε και να πάρουμε μαζί μας.
9. Όσον αφορά την υπηρεσία, μπορεί να λάβει τη μορφή ενός εκατομμυρίου πραγμάτων. Για να υπηρετήσεις, δεν χρειάζεται να είσαι γιατρός που εργάζεται στις φτωχογειτονιές δωρεάν ή να γίνεις κοινωνικός λειτουργός. Η θέση σου στη ζωή και το τι κάνεις δεν έχει σημασία όσο το πώς κάνεις αυτό που κάνεις.
10. Η πραγματικότητα είναι ότι θα θρηνείς για πάντα. Δεν θα "ξεπεράσεις" την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Θα μάθεις να ζεις με αυτό. Θα θεραπευτείς και θα ξαναχτίσεις τον εαυτό σου γύρω από την απώλεια που έχεις υποστεί. Θα είσαι ξανά πλήρης αλλά ποτέ δεν θα είσαι ο ίδιος. Ούτε θα έπρεπε να είσαι ο ίδιος ούτε θα ήθελες.
11. Είναι πολύ σημαντικό να κάνετε αυτό που σας αρέσει να κάνετε. Μπορεί να είστε φτωχοί, μπορεί να πεινάσετε, μπορεί να χάσετε το αυτοκίνητό σας, μπορεί να χρειαστεί να μετακινηθείτε σε ένα άθλιο μέρος για να ζήσετε, αλλά θα το ζήσετε! Και στο τέλος των ημερών σας θα ευλογείτε τη ζωή σας επειδή έχετε κάνει αυτό που ήρθατε εδώ για να κάνετε. Διαφορετικά, θα κάνετε πράγματα μόνο για έναν λόγο, για να ευχαριστήσετε τους άλλους ανθρώπους, και δεν θα έχετε ζήσει ποτέ! Και δεν θα έχετε έναν ευχάριστο θάνατο.
12. Όταν πεθάνω θα χορέψω πρώτα σε όλους τους γαλαξίες ... Θα παίξω και θα χορέψω και θα τραγουδήσω.
Έχω πει στα παιδιά μου όταν πεθάνω, να αφήσουν μπαλόνια στον ουρανό για να γιορτάσουν ότι αποφοίτησα. Για μένα, ο θάνατος είναι μια αποφοίτηση.
13. Δεν πρέπει να μας ανησυχεί το τέλος του σωματικού σώματος. Αντιθέτως, η ανησυχία μας πρέπει να είναι να ζούμε όσο είμαστε ζωντανοί - να απελευθερώσουμε τον εσωτερικό μας εαυτό από τον πνευματικό θάνατο που έρχεται με το να ζούμε πίσω από ένα προσωπείο σχεδιασμένο να συμμορφώνεται με τους εξωτερικούς ορισμούς του ποιοι και τι είμαστε.
Συνέχεια του άρθρο εδώ: https://roizois.blogspot.com/2024/02/elisabeth-kross.html
Πηγή:
https://www.psychology.gr/diafora-themata-psychologias/4647-elisabeth-kubler-ross.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου