Είναι οι μελαχρινές ή καστανόξανθες κοπέλες, είναι τ’ άσπρα σπιτάκια τ’ ασβεστωμένα και τα ταβερνάκια και τα τραγούδια τις νύχτες με το φεγγάρι πλάι στην ακροθαλασσιά ή κάτω από κάποιο πλατάνι.
Είναι οι πατεράδες μας κι οι παππούδες μας με το τουφέκι στο χέρι, αυτοί που λευτερώσανε την πατρίδα μας και πιο πίσω, πιο παλιά, όλοι μας οι πρόγονοι που κι αυτοί ένα μονάχα είχανε στο νου τους -όπως κι εμείς σήμερα: τον αγώνα για τη λευτεριά.”
Από την ομιλία του Οδυσσέα Ελύτη στους Έλληνες της Σουηδίας μετά την απονομή των βραβείων Νόμπελ
Ο Οδυσσέας Ελύτης γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου του 1911 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Το πραγματικό
του όνομα ήταν Οδυσσέας Αλεπουδέλης. Οδυσσέας Ελύτης είναι το φιλολογικό του ψευδώνυμο.
Το 1935 δημοσιεύονται τα πρώτα ποιήματα του Ελύτη. Γίνεται αμέσως πολύ αγαπητός στο αναγνωστικό κοινό. Ο ποιητικός του λόγος είναι εντελώς καινούργιος και τα θέματά του, ο ήλιος, η θάλασσα, το Αιγαίο, η νεότητα, κάνουν τους αναγνώστες του να βλέπουν με μια νέα ματιά το ελληνικό τοπίο και την ίδια τη ζωή.
Από το 1948 έως το 1952 θα μείνει στην Γαλλία. Θα γνωρίσει Γάλλους ποιητές ζωγράφους και διανοούμενους. Γράφει συνέχεια χωρίς να δημοσιεύει τίποτα γιατί δεν τον ικανοποιούν τα έργα του. Όταν φύγει από την Γαλλία σχίζει καθετί που έχει που έχει γράψει, ανάμεσα σε αυτά κάποια προσχέδια του «Άξιον Εστί». Το έργο στη συνέχεια θα δημοσιευθεί το 1960, θα πάρει το πρώτο βραβείο ποίησης και θα μελοποιηθεί από το Μίκη Θεοδωράκη.
Το 1979 τιμάται με το βραβείο Νόμπελ. Είναι ο δεύτερος Έλληνας λογοτέχνης που δέχεται αυτή την τιμή.
Ο Οδυσσέας Ελύτης πέθανε στις 18 Μαρτίου του 1996.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου